اشعاری در مدح حضرت علی ـ علیه السّلام ـ

خورشید ز شهر مکّه چون سر می زد
در سینه، کبوتر دلم، پر می زد
وقتی به حریم کعبه رفتم، دیدم
هستی درِ خانة علی، در می زد

تا صبح علی بود و مناجات شَبش
در اوج دعا روح حقیقت طلبش
لبیک زنان به جای پیغمبر خفت
ذکر «بِاَبی اَنتَ و اُمّی» به لبش

دل در صدف مهر علی، دل باشد
جانها به ولایش متمایل باشد
گفتند که ذوالفقار او را دو دَم است
تا مرز میان حقّ و باطل باشد

اوصاف جمیل، از علی یافت جمال
انصاف از او رسید تا حدّ کمال
در طول حکومتش نبخشید به کس
یک درهم بی حساب از بیت المال

ای مثل محمّد امین پاک و امین
وی جلوة حقّ در آسمان ها و زمین
بگذار شبی تو را بخوانم چو کمیل
«اَشتاقَ اِلی قُربِکَ فِی المُشتاقین»

بی عشق تو نخل آرزو بی قمر است
فیض تو مدام و لطف تو مُستمر است
از گردش چشمان تو شد ردّالشمس
اعجاز نبی اگر چه شقّ القمر است

محمدجواد غفورزاده

دريا بدون ماه تلاطم نمي كند
تا نور توست، راه كسي گم نمي كند
در لحظه هاي سبز مناجات با خدا
حتي كليم چون تو تكلم نمي كند
در زندگي خوراك تو شد نان جو، نمك
مرد بهشت، روي به گندم نمي كند
جان پيمبري اگر از او جدا شوي
يك غنچه اين بهشت تبسم نمي كند

امیرحسین مؤمنی

حكم «سلوني» است كه خود را نشان دهي
تا كه خبر از آن طرف آسمان دهي
در بستر پيمبر اگر آرميده اي
اين آروزي توست به جايش تو جان دهي
تا كه حديث منزلت از شأن تو گواست
شرح نگين خاتم پيغمبران دهي
جنگيد با تو «عَمرو» و به دستت اسير شد
باور نمي نمود به او هم امان دهي
حالا بيا كليد بهشت خدا به دست
بايد كه راه را به محبان نشان دهي

امیرحسین مؤمنی

نور شما نشانة صبح سپيده است
خلقت گلي ز باغ بهار تو چيده است
گويا فرشته هاي خودش را خداي نور
از روشناي نور شما آفريده است
مولا هنوز سورة وحيي نيامده
آيات مؤمنون ز لبانت وزيده است
وقتِ كرامت است ركوع نماز تو
اي مرد مرحمت كه نظير تو ديده است
اين گريه ها و آه يتيمان هر سحر
پاي تو را به سمت خرابه كشيده است

امیرحسین مؤمنی